Ze hebben ervoor gekozen om te investeren in onderwijs. Ja, maar waarom? Of het nu geïnspireerd is door het hart of door het verstand, geven aan onderwijs is zelden het resultaat van toeval. Hier zijn portretten van mannen en vrouwen die ervoor gekozen hebben om de projecten van VIA Don Bosco te steunen. In deze editie: Charles1, voormalig directielid van een rederij in Oostende.
Charles heeft VIA Don Bosco opgenomen in zijn testament. Een bindende keuze, maar wel een die lang teruggaat en zorgvuldig overwogen is.
“Ik heb altijd een grote belangstelling voor het onderwijs gehad”, begint Charles zijn verhaal. “Als kind ging ik graag naar school en ik ben levenslang blijven leren. Studeren is voor mij een hobby. Mijn eerste vorming was dan ook tot leerkracht.”
Toch ging Charles nadien niet als leerkracht aan de slag. “Nu is er een tekort aan leerkrachten, maar op dat moment waren er geen vacatures beschikbaar”, legt hij uit. “Daarom ben ik na mijn legerdienst aan de slag gegaan in een scheepvaartbedrijf in Oostende. Daar heb ik een loopbaan opgebouwd met directieverantwoordelijkheid. Die job, met veel afwisseling, heb ik veertig jaar lang enorm graag gedaan.”
In zijn vrije tijd voelt Charles vooral een diepe verbondenheid met de natuur. “Samen met mijn vrouw ga ik vaak wandelen”, vertelt hij enthousiast. “Bijvoorbeeld door West-Europa, met de rugzak naar Santiago de Compostela. Die wandelingen hebben altijd een evenwicht in ons leven gebracht.”
meer dan een financiële som
Maar Charles is ook een actieve wereldburger. Hij volgt de actualiteit op de voet en geeft veel ruimte aan sociaal engagement.
Door toevallige omstandigheden komt hij in contact met twee zusters van Don Bosco uit de Democratische Republiek Congo en Togo. “Hun verhalen over het onderwijs in Afrika hebben me diep geraakt”, legt hij uit. “Via hen heb ik de projecten van VIA Don Bosco leren kennen.”
Charles informeert zich en raakt geleidelijk aan overtuigd van de kracht van de projecten van VIA Don Bosco. Hij besluit om de organisatie op te nemen in zijn testament: “Dit is niet paternalistisch, maar een manier om jongeren de kans te geven zichzelf te ontwikkelen. Het is meer dan een financiële som; het is een levensvisie en het geloof dat elk kind recht heeft op onderwijs en een basisvorming.”
Charles wijst op de blijvende impact van zijn gift. “Mijn vrouw en ik hebben geen eigen kinderen gehad, maar de steun aan VIA Don Bosco is mijn manier om sporen na te laten. Wie investeert in het onderwijs heeft niet alleen een invloed op het ‘nu’, maar ook op de toekomst (noot van de redactie: een kind wiens ouders naar school zijn geweest, heeft twee keer zoveel kans om zelf ook naar school te gaan²). Voor mij is onderwijs de eerste stap naar een vredevolle wereld.”
Hij sluit af: “Mijn leven staat in het teken van de dankbaarheid. Dankzij het onderwijs heb ik geleerd om kansen te zien en te nemen. Nu wil ik diezelfde kansen geven aan anderen. Geven doe je trouwens niet om iets terug te krijgen, maar vanuit een warm hart. En op die manier krijg je eigenlijk tóch iets terug, namelijk vreugde en verbinding. Die wederkerigheid heeft ervoor gezorgd dat ik een rijk leven heb geleid.”
1. Omwille van privacy-redenen is Charles een pseudoniem.
2. De l’évolution des facteurs de la scolarisation à l’école primaire, Philippe Antoine, Yacouba Diarra, Abdoulaye Sissoko, Institut national d’études démographiques (INED), collectie “Afrique(s) en mouvement”, januari 2024.