Kledingontwerper, ondernemer of profvoetballer: de achttienjarige Karim Mikidadi Saidi was nooit bang om groot te dromen. Na een moeilijke kindertijd volgt hij de opleiding tot kleermaker in Dar es Salaam (Tanzania): “Op een dag open ik mijn eigen kledingwinkel.”
Karim brengt ons in Dar es Salaam, het economische centrum van Tanzania, waar het sterke contrast tussen rijkdom en armoede voelbaar is. Hier werkt VIA Don Bosco samen met twee scholen: Don Bosco Oysterbay en het centrum Matumaini dat opleidingen aanbiedt in kleermaken, gastvrijheid, computer-ICT en voedselproductie.
Zelf volgt Karim de opleiding in kleermaken. Net als veel van zijn medestudenten woont hij in een van de armere wijken die de school omringen. “Het is fijn om dicht bij mijn vrienden te wonen, maar de buurt is moeilijk om in op te groeien”, geeft de jongen toe. “Het is er vuil, overbevolkt en er zijn veel problemen zoals diefstallen en verslaving.”
Karim woont hier samen met zijn ouders in een eenvoudig huis met vier kamers, waarvan ze één kamer verhuren om de eindjes aan elkaar te knopen. Als de jongste van zeven kinderen is hij de enige die naar school kon gaan. “Onderwijs is voor veel gezinnen te duur”, legt hij uit. “Bovendien is er een taalbarrière, omdat op school vaak in het Engels wordt gesproken, in plaats van de gangbare taal Swahili.”
Ook andere obstakels als onvoldoende lesmateriaal, verouderde infrastructuur en een tekort aan gekwalificeerde leerkrachten zorgen ervoor dat miljoenen jongeren in Tanzania de schoolbanken verlaten. Karim was er op zestienjarige leeftijd één van: “Mijn papa werd tijdens die periode ernstig ziek. Hierdoor werd mijn mama de enige kostwinner in huis. Ze verkocht pannenkoeken op straat, maar dat bracht weinig op. Door alle stress faalde ik mijn examens.”
Nu, twee jaar later, gaat het nog steeds niet beter met Karims vader. Maar de tiener weigerde om op te geven. Hij schreef zich in voor de tweejarige opleiding tot kleermaker aan de school Matumaini, een van de vier partnerscholen van VIA Don Bosco in Tanzania.
“Ik wil mijn eigen kleding ontwerpen en een winkel openen”, glimlacht hij. “Maar daar zal ik eerst voor moeten sparen. Ik gok dat ik twee jaar zal moeten werken om voldoende geld te verdienen om een naaimachine te kopen en een ruimte te huren.”
“Een diploma opent deuren”
Karim baseert zich op het startersloon dat hij met zijn certificaat zal verdienen, zo’n 100 euro per maand. “Mijn broers en zussen – die niet naar school zijn gegaan – verdienen momenteel misschien meer. Maar een diploma opent deuren. Hun loon zal altijd hetzelfde blijven, terwijl ik snel kansen zal krijgen om door te groeien.”
Toch is de dromer zich ook bewust van zijn grote verantwoordelijkheden. “Ik ben mijn ouders dankbaar dat ik naar school kan gaan, maar het zorgt wel voor druk, want mijn familie zal financieel altijd op me rekenen. Het zal dus even duren voor ik aan een eigen gezin kan denken.”
En als een carrière als kledingontwerper niet lukt? “Onmogelijk”, grapt Karim. “Maar dan kan ik natuurlijk nog altijd profvoetballer worden, want dat is mijn favoriete hobby!”