Er bestaat nog steeds veel ongelijkheid tussen jongens en meisjes in Tanzania. Volgens cijfers van UNESCO gaat slechts 39% van hen naar de middelbare school en stroomt minder dan 3% door naar het hoger onderwijs. Daarom richtte VIA Don Bosco het ‘genderlokaal’ op: een veilige plek om meisjes te ondersteunen.
Jennifer Gabriel (27) werkt al vijf jaar als leerkracht Engels op VIA Don Bosco’s partnerschool Don Bosco Oysterbay in Dar Es Salaam (Tanzania). Sinds kort is ze ook verantwoordelijk voor het genderlokaal van de school. Dit lokaal werd gefinancierd door VIA Don Bosco en maakt deel uit van de maatregelen die de ngo neemt om onderwijs toegankelijker en veiliger te maken voor meisjes in het land.
“De directie merkte dat ik veel contact heb met de meisjes en heeft me dus gevraagd het genderlokaal te leiden”, legt Jennifer uit. “Het is een plek waar meisjes vrij over hun problemen kunnen spreken. We zoeken dan samen naar oplossingen en alleen als de student dat wil, betrekken we de ouders. Ik organiseer ook buitenschoolse activiteiten om een betere band met de meisjes te krijgen.”
Meisjes met diploma voortgezet onderwijs
verdienen haast dubbel zoveel
Gendergerelateerd geweld blijft een van de grootste redenen waarom meisjes niet naar school gaan. “Helaas komt deze vorm van geweld soms nog voor in Tanzania”, vertelt Sarah Maria Truzzi, VIA Don Bosco’s project coach voor Tanzania en Madagaskar. “Mannelijke studenten of leraren vallen vrouwelijke studenten of leraren soms verbaal of fysiek lastig. De meeste slachtoffers doen geen aangifte uit angst voor wraakacties of omdat ze denken dat de mannen toch niet gestraft zullen worden. Het is dus belangrijk om hen een veilige ruimte te bieden waar ze eventueel anoniem terechtkunnen om geholpen te worden.”
Vroegtijdige zwangerschappen vormen een ander groot obstakel. Volgens cijfers van UNICEF had zo’n 22% van de jonge Tanzaniaanse meisjes (15-19 jaar) al een kind. “Op onze school waren er vorig jaar drie meisjes zwanger. We hebben samen naar oplossingen gezocht zodat zij hun studies konden afronden”, vult Jennifer aan.
De meisjes mogen vrij naar het lokaal komen wanneer ze daar nood aan hebben. Maar soms merkt Jennifer ook zelf problemen op. “Ik zag dat bepaalde meisjes iedere maand een aantal dagen school misten. Door met hen te spreken begreep ik dat dit kwam door hun maandstonden en het gebrek aan menstruatieproducten en sanitaire voorzieningen. We hebben onze schoolinfrastructuur aangepast en
ik zorg er nu altijd voor dat de nodige producten in het lokaal beschikbaar zijn.”
Tot slot probeert Jennifer in het genderlokaal te strijden tegen vooroordelen. “Bepaalde werkgevers geven enkel stageplaatsen aan jongens omdat ze denken dat meisjes het werk niet aankunnen. Of leerkrachten gaan ervan uit dat de meisjes sowieso slechter zullen presteren. Daarom voeren we regelmatig sensibiliseringscampagnes uit om te tonen dat dit niet zo is. Beetje bij beetje hopen we deze stereotype gedachten de wereld uit te helpen. Ik merk wel dat er al verbetering is ten opzichte van vroeger.”
“Toegankelijker onderwijs voor meisjes is essentieel voor ons en voor VIA Don Bosco”, besluit de jonge vrouw. “Voor de meisjes zelf, want we weten dat het potentiële inkomen van meisjes met 10-20% stijgt voor elk jaar dat ze naar school gaan. Vrouwen met een diploma voortgezet onderwijs verdienen zelfs dubbel zoveel. Maar het creëert ook een rimpeleffect voor de toekomst, want meisjes die een opleiding gevolgd hebben doen er vaak alles aan zodat hun eigen kinderen dezelfde kansen krijgen.”
Jennifer wordt soms geconfronteerd met emotioneel zware thema’s. Toch doet ze haar werk enorm graag, want ze weet dat ze een positieve impact heeft – zelfs op de volgende generaties.